1200 mensen, naast elkaar op een lange rij. Niet zomaar mensen. Mensen die allemaal, één voor één, een rol in de film ‘Schindler’s List’ hebben gespeeld, komen op een rij een heuvel op lopen.
Een verbintenis, te danken aan de film. Deze mensen hebben allemaal voor één persoon gestaan. Eén voor één een belangrijke rol. Want al deze acteurs, die hier de heuvel op komen lopen, staan voor één persoon. Een persoon die werkelijk mee heeft gemaakt wat zich in deze film af heeft gespeeld. Die hier werkelijk bij was. Die alles wat deze acteur slechtst met fiction ogen gezien heeft, met zijn echte, beschadigde ogen heeft gezien.
In de slotscène van ‘Schindler’s List’ is te zien hoe deze mensen, één voor één, een steentje op het graf leggen. Het graf van hun held, gelegen op de berg Zion in Jeruzalem.
Hetgene wat het meest opvalt aan dit deel van de film, is dat het in kleur is afgebeeld. Als enige, van de hele film. De droevige, zwart-witte film, heeft plaats gemaakt voor een stukje film in kleur.
De acteur en het persoon dat het werkelijk heeft meegemaakt. Met zijn tweeën, samen. Met in uitzondering een derde persoon erbij, wie de rolstoel moet duwen waar de persoon in zit vanwege de uiteraard geringe leeftijd van deze mensen, staan ze in een lange rij achter het graf van Schindler.
Steentje voor steentje gaat dit door. Tot het moment dat er 1200 steentjes op het graf liggen. 1200 steentjes, staande voor de 1200 Joodse mensen. En tegelijkertijd voor de 1200 acteurs. 1200 steentjes op het graf. Het graf van Schindler.
Jo Anne de Mol van Otterloo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten